دل بردی از من به یغما ....

 

پ.ن۱ : حق سرشته گِل ما را ز شراب ناب محبت بگذارید وقت مرگم به دهانم خاک تربت ...

کشف دلیل گوش خراش بودن صدای ناخن کشیدن بر روی تخته سیاه

اکنون محققان دلیل این غیر قابل تحمل بودن و همچنین گوش خراش بودن این صدا را کشف کرده اند. محققانی از کلن و وین دریافته اند گوشهای انسان می تواند اصوات گوشخراش را تقویت کند. گوشهای انسان به شکلی ساخته شده اند تا بتوانند اصواتی با طول مشابه صداهای جیغ مانند یا گوش خراش را بشنوند زیرا این صداها با صدای انسانی شباهت زیادی دارد.

محققان برای بررسی این موضوع، از دو گروه از داوطلبان درخواست کردند به مجموعه ای از اصوات آزار دهنده ای گوش فرا دهند در حالی که به گروه اول گفته شد که در حال شنیدن موسیقی پیچیده ای هستند و به گروه دوم گفته شد که در حال شنیدن صداهای گوش خراش هستند. ناخن کشیدن بر روی تخته سیاه در میان اصواتی مانند چنگال کشیدن در کف بشقاب و دیگر صداهای آزار دهنده دسته بندی شده بود.
محققان از دانشگاه ماکرومدیای آلمان دریافتند داوطلبانی که به آنها گفته شده بود در حال گوش دادن به صدای ناخن کشیدن بر روی تخته هستند، احساس انزجار و بی تابی بیشتری از خود نشان می دهند. با این همه داوطلبانی که به آنها گفته شده بود در حال گوش دادن به موسیقی هستند نیز درجاتی از انزجار را از خود نشان می دادند.
در این مطالعه محققان ضربان قلب، فشار خون و میزان رسانایی پوست داوطلبان را مورد بررسی قرار دادند تا تاثیرات صداهای شنیده شده بر روی داوطلبان را بررسی کنند. همچنین محققان فرکانسهایی را از صداهای ضبط شده از کشیده شدن ناخن یا گچ بر روی تخته حذف کردند تا دریابند کدام فرکانس بیشتری تاثیر را دارد.
نتایج نشان دادند نسبت به صداهایی مانند ناخن کشیدن بر روی تخته سیاه، واکنشهای فیزیکی وجود دارند و بدترین اصوات آنهایی هستند که در دامنه طول موج صدای انسان قرار دارند، طول موجی میان دو هزار تا چهار هزار هرتز. شاید بتوان ساختار درونی گوش انسان را عاملی برای ناخوشایند بودن این صداها دانست.
بر اساس گزارش تلگراف، از آنجایی که این اصوات در محدوده فرکانسهای صوتی صدای انسان قرار دارند، گوش آنها را درون خود تقویت می کند و صدای کشیده شدن ناخن بر روی تخته از آن جهت گوش خراش است که صدای ایجاد شده در محدوده صوتی است که گوش انسان برای دقیقتر شنیدن آن برنامه ریزی شده است

تمثیل غار افلاطون

همانطور که می دانید نظریه های جهان هولوگرافیک و فیزیک کوانتومی بر اساس آزمایشات و محاسبات خود بر این اعتقادند که جهان ما و هر آن چه که در آن هست و مشاهده می شود همگی توهمی برساخته از یک واقعیت بسیار بزرگتر و دور می باشند. این اصلی است که حتی اغلب ادیان شرقی هندی-بودایی نیز بر آن صحه می گذارند و شاید عرفا و صوفیان ایرانی بیش از هر کسی بر آن اصرار ورزیده اند. 
------------------------------------------------

ادامه نوشته

:)

به دست خود نگاه کنید؛ حالا به نوری که از چراغ کنار دست شما می تابد بنگرید، و به سگی که کنار پای شما لمیده. شما همگی نه تنها از چیزهای یکسان ساخته شده اید، که همگی "یک چیز" هستید. یک چیز یکپارچه، یک چیز عظیم که دست و پاهای بی شمار خود را به همه ی اشیاء پدیدار، به اتمها، به اقیانوسهای ناآرام، به ستارگان چشمک زن عالم کیهانی، به همه جا، دراز کرده است. هر چه در دنیا وجود دارد جزئی از یک پیوستار(continuum) است. برخلاف جداگانگی ظاهری چیزها در سطح نظم نامستتر، هر چیز گستره ی یکپارچه ی هر چیز دیگر است و در نهایت حتی نظم های مستتر و نامستتر نیز در هم آویخته اند.

جهان هولوگرافیک _ بخش اول(کیهان همچون هولوگرام)

سوالات فیزیک کنکور 92 همراه با کلید سوالات

 

برگرفته از سایت با فیزیک آشتی کنیم!

---

حدیث نوشت : فک کنم  () این آخرین مطلب من باشه تا بعد کنکوران شا الله عمری باشه در خدمتیم همه کم و کاستی ها رو به بزرگی خودتون ببخشید.

التماس دعا

یا علی مدد

محتوای الکترونیکی سال اول و دوم و سوم متوسطه

           

         

         

       

+ دانلود در ادامه مطلب

ادامه نوشته

برگه ریاضی (حتما بخونید...)

*** ربطی به فیزیک نداره ولی تامل برانگیزه ***

برگه ریاضی

پرونده اش را زیر بغلش گذاشتند و بیرونش کردند
ناظم با رنگ قرمز و چهره برافروخته فریاد کشید :
بهت گفته باشم ، تو هیچی نمی شی ، هیچی
مجتبی نگاهی به همکلاسی هایش انداخت ،
 آب دهانش را قورت داد
خواست چیزی بگوید اما ، سرش را پایین انداخت و رفت
 
برگه مجتبی ،  دست به دست بین معلم ها می گشت
اشک و خنده دبیران در هم آمیخته بود
امتحان ریاضی ثلث اول :
سئوال : یک مثال برای مجموعه تهی نام ببرید
جواب : مجموعه آدم های خوشبخت فامیل ما
سئوال : عضو خنثی در جمع کدام است ؟
جواب : حاج محمود آقا ، شوهر خاله ریحانه
که بود و نبودش در جمع خانواده هیج تاثیری ندارد
و گره ای از کار هیچ کس باز نمی کند
سئوال : خاصیت تعدی در رابطه ها چیست ؟
جواب : رابطه ای است که موجب پینه دست پدرم
بیماری لاعلاج مادرم و گرسنگی همیشگی ماست
 
معلم ریاضی اشکش را با گوشه برگه مجتبی پاک کرد و ادامه داد
سئوال : نامساوی را تعریف کنید
جواب : نامساوی یعنی ، یعنی ، رابطه ما با آنها ، از مابهتران
اصلا نامساوی که تعریف و تمجید ندارد ، الهی که نباشد
سئوال : خاصیت بخش پذیری چیست ؟
جواب : همان خاصیت پول داری است آقا
که اگر داشته باشی در بخش بیمارستان پذیرش می شوی
و گرنه مثل خاله سارا بعد از جواب کردن بیمارستان تو راه خانه فوت می کنی
سئوال : کوتاه ترین فاصله بین دو نقطه چه خطی است ؟
جواب : خط فقر ، که تولد لیلا ، خواهرم را ، سریعا به مرگش متصل کرد
برگه در این نقطه کمی خیس بود و غیر خوانا ،
  که شاید اثر قطره اشک مجتبی بود
 
معلم ریاضی ،  ادامه نداد برگه را تا کرد ، بوسید و در جیبش گذاشت
مجتبی دم در حیاط مدرسه رسیده بود ،
برگشت با صدای لرزانش فریاد زد
آقا اجازه : گفتید هیچی نمی شیم ؟ هیچی ؟
بعد عقب عقب رفت ، در حیاط را بوسید
 و پشت در گم شد..

سیاهچاله‌ها چگونه اشعه‌های ایکس سخت تولید می‌کنند؟

  محققان چندین موسسه علمی نظریه‌ای را در خصوص این که چگونه سیاهچاله‌های با جرم ستاره‌ای، پرتوهای ایکس سختشان را تولید می‌کنند، ارائه دادند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دانشمندانی از ناسا، دانشگاه جانز هاپکینز و موسسه فناوری روچستر، توانستند از شبیه‌سازی‌های ابررایانه‌ای گازی که برای بازتولید طیفی از مشخصه‌های مهم اشعه ایکس به درون سیاهچاله جاری می‌شود، استفاده کنند.

مطالعه آن‌ها پلی برای گسست بین نظریه و مشاهده است و نشان می‌دهد که هر دو پرتوهای ایکس نرم و سخت از گازی که به سمت یک سیاهچاله در حال چرخش است، سرچشمه می‌گیرد.

ادامه نوشته

نظریه فیزیک ذرات، الهام‌بخش اُپتیک می‌شود!

دانشمندان به تازگی با اعمال نظریه اَبَر تقارنِ فیزیک ذرات در اپتیک، به یافته‌های هیجان انگیزی برای کنترل نور دست یافته‌اند.

اَبَرتقارن ایده‌ای است که برای غلبه بر مشکلات مشخصی در مدل استاندارد فیزیک ذرات طراحی شده است. این نظریه بیان می‌کند که برای هر ذره (مانند یک الکترون) اَبَرمتناظری وجود دارد که اسپین آن به اندازه 2/1 با اسپین الکترون تفاوت دارد. اگر چه هیچکدام از این ذرات تا به حال در شتاب دهنده‌ها آشکار نشده‌اند؛ اما اَبَرتقارن به تنهایی-یا دقیق‌تر از آن، ریاضیات نهفته در اَبَرتقارن- ممکن است در اپیتک نیز جایی داشته باشند. محمدعلی میری از دانشگاه مرکزی فلوریدا،اورلند و همکارانش در Physical Review Letters مطرح کردند که متناظرهای ابرتقارنی اپتیکی می‌توانند برای کنترل نور در ابزارهای اپتیکی استفاده شوند.

میری و همکارانش موجی را در نظر گرفتند که در موجبری با ضریب شکست مشخص منتشر می‌شود. آنها با اعمال همان تبدیل‌های ریاضیاتی که ذره‌ها را به ذره‌های اَبَرمتناظرشان مربوط می‌کند، اَبَرمتناظرِ موجبر و محدوده ضریب شکست متناظر با آن را یافتند. این محققان نشان دادند که موجبر و ابرمتناظر آن، از نظر فازی مطابقت دارند، به این معنا که هر مد، متناظری دقیقا با همان ثابت انتشار دارد. بنابراین، نور می‌تواند به طور موثری از یک موجبر به موجبر دیگر عبور کند. تنها استثنا مُد اصلی است، که به " ابرمتناظر" منتشر نمی‌شود.

به نظر میری و همکارانش، چنین ابزارهایی می‌توانند به طور گزینشی مدهای خاصی از نور را فیلتر کنند. به طور طبیعی، زمانی که یک ورودی دلخواه، یک موجبر چندمدی را برانگیخته می‌کند، در واقع میدان اپتیکی رندومی را بوجود می‌آورد. اگرچه، اگر اَبَرمتناظر موجبر در مجاورت موجبر اصلی آورده شود ، تمامی مدها به غیر از موج اصلی، بین دو ساختار جفت خواهند شد. و اگر اَبَرمتناظر از بین رود، مدهای بالاتر نیز در نهایت ناپدید خواهند شد، و تنها مد اصلی باقی خواهد ماند.

psi.ir

وجود نوع دیگری از ماده تاریک!

در نوع جدیدی از ماده‌ی تاریک، وجود برهمکنش‌هایی میان ذره‌های تاریک، آن را به شکل دیسک در می‌آورد. این قالب برای ماده تاریک، با قالب معمولی توپ‌مانند متفاوت است.

طبق پیشنهاد نظریه‌ی موجود کیهان شناختی، کهکشان ما، مانند دیگر کهکشان‌ها، میان توده‌ی متراکمی از ماده‌ی تاریک با شکلی توپ‌مانند قرار دارد. با این وجود، شکل‌های دیگری از ماده‌ی تاریک در این داربست پنهانِ گرانشی پنهان شده‌اند. مقاله‌ی جدیدی در نشریه Physical Review Letter، وجود نوع جدیدی از ماده تاریک را پیش‌بینی کرده است. این نوع از ماده‌ی تاریک، دارای برهمکنش‌های قوی است که آن را به شکل یک جسم بزرگ به شکل دیسک در می‌آورد‌. احتمال دارد این دیسک سیاه با دیسک های مجاور از ماده‌ی معمولی در کهکشان‌هایی مانند راه شیری همپوشانی داشته باشد و یا به طور کامل خمیده شود.

به طور معمول، در مدل‌های ماده‌ی تاریک، فرض بر این است، که ماده‌ی تاریک از یک نوعِ ماده تشکیل شده است. گزینه‌ی مورد توجه که هم اکنون وجود دارد، ماده‌ی سرد و نسبتاً سنگینی است که تنها به طور ضعیف با دیگر ماده‌ها (که شامل خود این ماده هم می‌شود) بر همکنش می‌کند. این نوع از ماده‌ی تاریک، در توزیع سرعتی که برای ستاره‌ها در کهکشان‌ها دیده می‌شود نقش دارد، و نیز با داده‌هایی که از پس‌زمینه میکروموج کیهانی می‌آید در تطابق است. اما این پیروزی نمی‌تواند از سهم دیگر انواع ماده‌ی تاریک جلوگیری کند.

جی‌جی‌فن (JiJi Fan) و همکارانش از دانشگاه هاروارد، ذره‌های اضافی که به طور جزئی برهمکنش دارند را در مخلوط ماده‌ی تاریک کاوش کردند. آن‌ها تخمین زدند که بخش کوچکی از ماده تاریک (حدود ۵ درصد)-مقداری که با ماده‌ی معمول باریونی قابل مقایسه است- بیشتر از این نوع ماده‌ی برهمکنشی تشکیل شده است. در مدل آن‌ها، وجود پروتون سنگین تاریک و الکترون سبک تاریک که در نوعی از برهمکنش تاریکِ الکترو مغناطیسی شرکت می‌کنند فرض شده است. فرایند‌های واکنشی مانند تابشِ ترمزی و پراکندگی کامپتون به اندازه‌ی کافی این امکان را به این بخش از ماده تاریک می‌دهد تا سرد شوند و به داخل دیسک فرو بپاشند. امکان آشکار‌سازی دیسک تاریک، از راه‌های گوناگون وجود دارد. به طور مثال، اثر‌های گرانشی آن‌ها ممکن است در کاوش‌های ستاره‌ایی در آینده نشان داده شود. همچنین در مشاهده‌های مربوط به پرتون‌های کیهانی این امکان وجود دارد که نشانه‌ایی از خودنابودی ذره‌های دیسک تاریک دیده شود.

http://bigbangpage.com/

ویروس شرودینگر

فیزیک‌دانان درتلاشند با قرار دادن یک ویروسی در وضعیت نه‌جاندار-نه‌بیجان، یکی از مهم‌ترین اصول مکانیک کوانتومی را بیازمایند.

 معلق نگاه داشتن یک گربه بین مرگ و زندگی، یکی از شناخته شده‌ترین مسائل نظری در مکانیک کوانتوم است. اکنون پژوهشگرانی از کشورهای آلمان و اسپانیا، انجام یک آزمایش واقعی را پیشنهاد می‌کنند تا بتوان بررسی کرد که آیا یک ویروس می‌تواند در یک سوپرپوزیشن از دو حالت کوانتوم وجود داشته باشد یا نه.

چنین سوپرپوزیشن‌هایی معمولا در حوزه ذرات کوچک و بی‌جانی در ابعاد اتمی رخ می‌دهند. ولی این گروه اعتقاد دارند که روش آنها؛ که از لیزرهای به دقت تنظیم شده بهره می‌برد؛ می‌تواند به زودی این انطباق را برای چیزی در اندازه‌های یک موجود زنده و با خصوصیاتی شبیه به آن، ممکن سازد. آنها نتایج مقدماتی تحقیقات خود را در یک ژورنال علمی اینترنتی منتشر کرده‌اند.

مکانیک کوانتوم در سطوح پایه‌ای خود می‌گوید که ذرات می‌توانند فقط در حالت‌های مجزا وجود داشته باشند. برای مثال، پژوهشگران می‌توانند جهت لرزش ذرات را به «بالا» و یا «پایین» اندازه بگیرند، ولی هیچ حالت بینابینی میان این دو جهت وجود ندارد. با این وجود، در مقیاس‌های خیلی کوچک و غیر قابل رویت، ذرات می‌توانند به طور همزمان ترکیبی از هر دو حالت را داشته باشند، آمیزه غریبی که به آن سوپرپوزیشن گفته می‌شود.

در دهه ۱۹۳۰، ادوین شرودینگر فیزیکدان اتریشی آزمایش معروف گربه شرودینگر را تشریح کرد، آزمایشی نظری که به منظور نشان دادن دشواری‌های اعمال قوانین کوانتوم به حوزه فیزیک کلاسیک طرح شده بود. او فرض کرد که یک گربه در داخل یک جعبه قرار داشته باشد که یک شیشه از گاز سمی سیانید هیدروژن در آن قرار دارد. یک چکش بر فراز شیشه معلق است که با یک تکه کوچک از ماده‌ای رادیواکتیو ثابت نگاه داشته شده، و هنگامی که این ماده تجزیه شود و چکش آزاد شود، شیشه حاوی سم را خواهد شکست و گربه خواهد مرد.

ادامه نوشته

اندازه‌گیری «هیچ‌چیز»!

اندازه‌گیری در حالت خلا کوانتومی کار دشواری است، چرا که انجام هر گونه اندازه‌گیری در ابعاد کوانتومی باعث تغییر حالت سیستم می‌شود. اما پژوهشگران انگلیسی به تازگی روشی را یافته‌اند که با کمک آن می‌توان حالت خلا یک سیستم کوانتومی را بدون تغییر این حالت مورد اندازه‌گیری قرار داد.

اندازه‌گیری فضای خالی کار آسانی به نظر می‌رسد: کافی است یک آشکارساز را در این فضا قرار داده و ببینیم که هیچ‌چیزی را نشان نمی‌دهد. در مکانیک کوانتومی اوضاع کمی پیچیده‌تر است، چرا که فضای خالی واقعا خالی نیست و به طور کلی اندازه‌گیری یک حالت آن را برای اندازه‌گیری‌های بعدی از بین می‌برد. اما آن‌طور که دنیل اوی (Daniel Oi) و همکارانش از دانشگاه استراتکلاید (Strathclyde) انگلستان در مقاله خود در فیزیکال ریویو لترز پیشنهاد کرده‌اند، یک اتم منفرد می‌تواند حضور یا عدم حضور حالت خلا میدان فوتونی را بدون تغییر دادن این حالت نشان دهد.

اوی و همکارانش یک اتم سه ترازی را که با یک حفره اپتیکی حاوی فوتون جفت شده بود به شکل نظری تحلیل نمودند. این اتم دارای یک نمودار معین ترازهای انرژی به نام سیستم لاندا است که مسیرهای گذار میان یک حالت برانگیخته و دو تراز پایین‌تر را نشان می‌دهد. یک گذار (که آن را گذار A می‌نامیم) توسط لیزر برانگیخته می‌شود، در حالی که گذار دوم (گذار B) فقط با حفره در تماس است.

با کمک پالس‌های پایدار لیزر می‌توان تحول اتم را به گونه‌ای کنترل نمود که حالت آن فقط به حضور و یا عدم حضور فوتون‌ها در حفره بستگی داشته باشد که حالت دوم در واقع نشان دهنده خلا است. اگر حداقل یک فوتون در داخل حفره وجود داشته باشد و اتم ابتدا در حالت B قرار داشته باشد، با بیرون راندن این فوتون به حالت A خواهد رفت. برعکس چنانچه حفره در حالت خلا قرار داشته باشد (فضای خالی)، اتمی که ابتدا در حالت B قرار دارد در همین حالت باقی می‌ماند و حفره نیز حالت خلا خود را حفظ می‌کند. این آزمایش اجازه انجام عملیات پی‌درپی چندگانه را به آزمایش‌گر می‌دهد و می‌تواند فوتون‌های جدیدی را به یک میدان حفره موجود اضافه کند و یا در هر لحظه یک فوتون از این حفره خارج نماید.

psi.ir

بیگ بنگ و زمان صفر!

بنابه نظریه بیگ بنگ ، گسترش کائنات از یک انفجار آتشین آغاز شده و تا امروز ادامه یافته است و احتمال دارد این گسترش تا بینهایت ادامه داشته باشد. ولی ما یقینا می‌خواهیم بدانیم پیش از این انفجار اولیه وضع از چه قرار بوده است. اما برای فهمیدن این موضوع باید از دیوار زمان صفر عبور کنیم. نه تنها در عرصه فیزیک ، بلکه حتی در عرصه منطق نیز سختی های زیادی در این سیر وجود دارد.

ما نمی‌توانیم تاریخ کائنات را از زمان صفر آغاز کنیم ولی قادریم آن را از لحظه‌های بسیار کوتاه و غیر قابل تصور یعنی ۴۳- ^۱۰ ثانیه پس از بیگ بنگ ( ۱ ) آغاز کنیم. قوانین بنیادی فیزیک توانسته‌اند از امروز تا آن لحظه که کائنات بسیار بسیار کوچک ، داغ و غلیظ بوده ، استواری خود را حفظ کنند.

ادامه نوشته

ای خدا !

ای خدا !

من باید از نظر علم از همه برتر باشم تا مبادا که دشمنان مرا از این راه طعنه زنند.

باید به آن سنگدلانی که علم را بهانه کرده و به دیگران فخر میفروشند ثابت کنم که خاک پای من هم نخواهند شد.

باید همه آن تیره دلان مغرور و متکبر را به زانو در آورم

آنگاه خود خاضع ترین و افتاده ترین فرد روی زمین باشم.

پ.ن۱: ولادت حضرت علی اکبر (ع) مبارک

  نذر کردیم که یک روز حرم٬وقت اذان

                سر ما را به هوای علی اکبر (ع) بزنند .....

امتحان نهایی خرداد 92 + پاسخنامه

 

       فيزيك(۳)وآزمايشگاه

 

 

+ با آرزوی موفقیت در امتحانات

دآنش آموز نوشت : امتحان خوب بود ولی من بازم به روش کتاب ننوشتم (!)

---

بعد نوشت : ۲۰ شدم  

امتحانات نهایی 92 ( پـــــســـــتـــــ ثـــابــــتـــــــــــــ ) ××ویـــــــژه××

تاریخ برگزاری

چهارشنبه ۹۲/۲/۲۵

دین و زندگی

شنبه ۹۲/۲/۲۸

حسابان

زیست

دوشنبه ۹۲/۲/۳۰

ادبیات فارسی

 

چهارشنبه ۹۲/۳/۱

جبرواحتمال

زمین شناسی

شنبه ۹۲/۳/۴

فیزیک

دوشنبه ۹۲/۳/۶

زبان انگلیسی

 

چهارشنبه ۹۲/۳/۸

شیمی

 

شنبه ۹۲/۳/۱۱

هندسه

ریاضی (۳)

 

دوشنبه ۹۲/۳/۱۳

زبان فارسی

 

شنبه ۹۲/۳/۱۸

عربی

 

---

دانلود آرشیو امتحانات نهایی از سال ۸۶ تا ۹۱  ( ادامه مطلب ...)

---

ادامه نوشته

عیدتون مبارک

تجدید نظر در شعاع پروتون

به تازگی آزمایشی را مجدداً انجام داده‌اند٬ که در آن به کمک میون به جای الکترون٬ شعاع پروتون را اندازه‌گیری کردند و مقدار آن را کمتر از مقداری که پیشتر برای آن در نظر می‌گرفتند به‌دست آوردند. کاهش اندازه پروتون در آزمایش‌هایی که بر مبنای اتم هیدروژن و میون است می‌تواند احتمالی برای وجود یک فیزیک جدید باشد.

تنها در فیزیک، چند کوادریلیون از یک متر (نام دیگری برای مبنای فمتو متر یا 10-15 متر) عاملی برای هیجان و دلواپسی است. طبق یافته‌ی اندازه‌گیری جدید٬ پروتون حدود 4 درصد کوچک‌تر از چیزی است که آزمایش‌های پیشین پیشنهاد می‌دهند.  مطالعه چاپ شده در 25 ژانویه در یکی از شماره‌های مجله Science، فیزیکدانان را به طور محتاطانه خوش‌بین کرده است که این اختلاف بین آزمایش‌ها منجر به کشف ذرات و نیرو‌های جدید می‌شود.

کارل کارلسون (Carl Carlson)٬ فیزیک‌دان نظری در کالج ویلیام و مری در ویلیامزبرگ٬ وا٬ می‌گوید: «سیخونک در اثر‌های کوچکی که نمی‌توان آن‌ها را توضیح داد می‌تواند به عنوان راهی برای گره‌گشایی از بخش‌های بزرگتر فیزیک باشد». او که در این مطالعه حضور ندارد اضافه می‌کند که: «این مورد خاص بسیار قابل توجه است».

برای سال‌ها فیزیک‌دانان از دو روش غیر مستقیم برای اندازه‌گیری شعاع پروتون استفاده می‌کردند. (متاسفانه چیزی مشابه یک خط‌کش زیر اتمی برای اندازه‌گیری شعاع وجود ندارد). آن‌ها می‌توانند یک پرتوی الکترونی را به سمت پروتون‌ها شلیک کنند و مقدار انحراف ذرات فرودی را اندازه گیری کنند. برای روش جایگزین، فیزیک‌دانان می‌توانند رفتار الکترون‌ها را در اتم هیدروژن مطالعه کنند. آن‌ها لیزر را به اتم می‌تابانند و این باعث می‌شود الکترون به تراز انرژی بالاتر که ناپایدار است برود، زمانی‌که الکترون به حالت انرژی پایین‌تر برمی‌گردد٬ پرتوی ایکس ساطع می‌کند که فرکانس آن به اندازه پروتون وابسته است. هر دو روش پیشنهاد می‌دهند که شعاع پروتون حدود 0.88 فمتومتر یا 0.88 کوادریلینیوم متر است.

هیچ شکی در آن اندازه‌گیری‌ها تا سال 2010 وجود نداشت، در آن سال آلدو آنتوگنینی (Aldo Antognini) در ETH زوریخ  و تیمش روشی جدید را برای اندازه‌گیری اندازه پروتون بکار بردند: آن‌ها همچنان از اتم هیدروژن استفاده کردند، اما به جای الکترون از میون استفاده کردند. میون‌ها ذراتی شبیه الکترون‌اند با این تفاوت که 200 برابر سنگین ترند. این سنگینی اضافه‌ی میون٬ برهمکنش آن‌ها را با پروتون افزایش می‌دهد و این باعث می‌شود که رفتار آن‌ها بیشتر به اندازه پروتون وابسته باشد. پس از اندازه‌گیری پرتوی ایکس ساطع شده از جابه‌جایی میون بین تراز‌های انرژی٬ تیم آنتوگنینی مقاله‌ای را در Nature چاپ کردند و در آن شعاع پروتون را 0.84 فمتومتر اعلام کردند، حدود 4 درصد کمتر از تخمین های قبلی(SN 7/31/10, p. 7).

اکنون، دو و نیم سال بعد، این تیم٬ سیستم با محتوای هیدروژن-میون را مجدداً بررسی کردند و فرکانس‌های پرتوی ایکس ناشی از جابه‌جایی دو سطح انرژی را اندازه‌گیری کردند. هر دو تابش به نتیجه‌ی مشابه برای اندازه پروتون رسیدند. در این نتیجه‌ها٬ پروتون کوچک‌تر است. در مطالعه‌ی جدید امکان خطاهای سیستماتیک مشخص را حذف کردند و عدم قطعیت اندازه گیری را نیز تا 40 درصد کاهش دادند.

آنتوگنینی می‌گوید: «این نشان می‌دهد که آزمایش ما سازگار است و اشتباهی در آن نبوده است».

کارلسون با این نظر موافق است. اگرچه او می‌گوید که فیزیک‌دانان هنوز ممکن است از یک خطا در هر دو آزمایش‌های میون و الکترون صرف نظر کنند. پژوهش‌گران بر حسب مورد٬ جزئیات هر آزمایش را به امید مقدار سازگار با اندازه پروتون جستجو می‌کنند.

هنوز کارلسون به عنوان یک نظریه پرداز نمی‌تواند کمکی کند اما از امکان این‌که یک فیزیک جدید٬ نه خطای انسانی٬ منجر به اختلاف در اندازه‌گیری اندازه در آزمایش‌ها شده است٬ حمایت می‌کند. طبق مدل استاندارد ذرات، الکترون و میون تنها در جرم متفاوت‌اند اما کارلسون و دیگر نظریه پردازان امکان وجود ذره کشف نشده که تنها با میون بر همکنش کند را پیش‌بینی می‌کنند. او می‌گوید که این ذره قطعاً چیزها را با یکدیگر مخلوط می‌کند.

پژوهش‌گران به شدت نیازمند کشف فیزیک جدیدند. این به این علت است که با وجود اینکه مدل استاندار بسیاری از چیزهایی که در زندگی روزمره می‌بینیم را توصیف می‌کند، در توصیف پدیده‌هایی مثل گرانش در مقیاس‌های کوچک و جهان در حال انبساط سریع ناامید کننده است.

بهترین محک برای ایده‌ی نظریه پردازان در دو تا سه سال آینده مشخص می‌شود، زمانی‌که هنوز فیزیک‌دانان امیدوارند روش مستقلی برای اندازه‌گیری اندازه‌ی پروتون معرفی کنند. جان آرینگتون (‌‌John Arrington)، فیزیک‌‌دان آزمایشگاه ملی آرگون در ایلینویز  کمک می‌کند تا پرتوی میون را که به پروتون می‌تابد را ارتقاء دهد. اگر آزمایش مشابه به نتیجه‌ی یکسان برای نمونه‌ی میونی هیدروژن برسد، طبق گفته‌ی آرینگتون٬ به احتمال زیاد فیزیک جدیدی در کار است. این احتمال به گفته‌ی او بیشترین احتمال جالب توجه است.

 

psi.ir

یک اتم و ستاره‌های نوترونی

اندازه‌گیری‌هایی که بر روی فرم‌ سنگینِ اتم روی انجام یافته٬ به اخترشناسان این امکان را می‌دهد تا پوسته‌ی ستاره‌های مرده را مدل‌سازی کنند.  

اندازه‌گیری دقیقِ یک اتم نامتعارف در آزمایشگاه٬ درک دانشمندان از ستاره‌های نوترونی که از اشیای بی‌نهایت دور جهان هستند٬ را پالوده است. این مطالعه که در ۲۲ ژانویه در مجله‌ی فیزیکال ریویو لیترز انتشار یافته٬ می‌تواند به دانشمندان برای تعیین اینکه پوسته‌ی ستاره‌های نوترونی به عنوان منبع ده‌ها عنصر سنگین همانند روی٬ نقره و طلا باشد٬ کمک کند.
بگفته‌ی جیمز لاتیمر٬ اخترفیزیک‌دان از دانشگاه استونی بروک در نیویورک٬ که در این مطالعه دخیل نبوده ‌است: یکی از برجسته‌ترین اسرار جهان این است که عناصر سنگین از کجا سرچشمه می‌گیرند. این اندازه‌گیری‌های جرمی به ما کمک می‌کند تا معادلاتمان را چنان تنظیم کنیم که بتوانیم به سوی فرونشاندن این بحث حرکت کنیم.

نسخه‌ی تشکیل یک ستاره‌ی نوترونی
یک ستاره‌ی نوترونی تازه شکل یافته (نقطه‌ی سفید کوچک) در مرکز ابرنواختر باقی‌مانده‌ی کاسوپیای ٬A در فاصله‌ی حدود ۱۱۰۰۰ سال نوری در این عکس از رصدخانه‌ی اشعه‌ی ایکس چاندرای ناسا. اندازه‌گیری‌هایی که بر روی فلز روی که بر روی زمین قرار دارد٬ انجام گرفته٬ سرنخ‌های جدیدی برای ترکیبات ستاره‌های نوترونی٬ در اختیار محققان قرار می‌دهد.

ادامه نوشته

داغ‌ترین دمایی که تاکنون اندازه‌گیری شده است، منفی‌ست

 

 

                 دما از صفر کلوین پایین تر آمد؟؟؟؟؟؟

ادامه نوشته

رویدادی که سبب انفجار گاما در قرون وسطی شد

برداشتی هنرمندانه از انفجار گاما. انفجار گاما عظیم ترین انفجار عالم است که می تواند هزار جرم آسمانی در ابعاد زمین را در یک ثانیه بخار کند

ادامه نوشته

ذره­ای شبیه هیگز در آینه

فیزیک­دانان تقریباً 50 سال است که در جستجویِ بوزون هیگز هستند. در ماهِ جولای سال 2012 دو همکاری در برخورددهنده­ی بزرگ هادرونی (LHC) در مرکز سرن، کشف جدیدی را اعلام کرده­اند، که با انتظارات اصلی در مورد بوزون هیگز در توافق است. اما آیا این ذره قطعه­ی آخر از پازلِ مدل استاندارد است یا چیز مرموز دیگری هم وجود دارد؟

آزمایشِ مهمی که می­تواند در مورد این ذره انجام شود، پاریته­ی آن است، و آن اینکه تصویر آینه­ای آن چگونه رفتار می­کند؟ در یک آینه، ذرات با پاریته­ی زوج، شبیه هم­اند درحالی­که ذرات با پاریته ی فرد برعکس­اند به نظر می­رسند. بوزون هیگزِ مدلِ استاندارد، یک اسکالر بوده و ذره­ا­ی با اسپین صفر و پاریته­ی زوج است. اما مدل­های زیادی وجود دارند که شامل ذره­ای با پاریته­ی فرد و اسپین صفر هستند که به شبه­بردار معروفند.

برای اولین بار، همکاری CMS که در LHC صورت گرفت، محدودیت­هایی را در موردِ این امکان قائل شد. آن­ها واپاشی این ذره­ی جدید را به یک جفت از بوزون­های Z مطالعه می­کنند که هرکدام از آن­ها، به نوبه­ی خود، به یک زوج از لپتون­ها واپاشی می­کنند. توزیع زاویه­ای لپتون­ها را تحت این پیش فرض که در آن اسپینِ ذره­ی جدید صفر است، تحلیل کرده و دریافتند که سناریوی شبه­اسکالرِ با پاریته­یِ فرد بی­اعتبار بوده و مقدار آماری موثرِ p آن تنها 2.4% است. بنابراین تمامی شواهد تا کنون حاکی از سازگاریِ ذره­ی جدید با بوزون هیگزِ مدلِ استاندارد است.

psi.ir

نگاهی به درون حفره‌های کهکشانی

هم‌گرایی گرانشی پدیده‌ای است که به علت خم شدن نور در عبور از نواحی پر جرم اتفاق می‌افتد. داده‌های اخیر نشان دادند که نواحی با جرم بسیار کم (مانند حفره‌های درون کهکشانی) هم می‌توانند سهم مهمی در هم‌گرایی نور داشته باشند.

جرم درون خوشه‌ی کهکشان‌ها باعث پیچش فضا-زمان اطراف خود می‌شود. این پدیده سبب می‌شود تا کهکشان‌های زمینه، روشن‌تر به نظر برسند و یا دچار اعوجاج شوند. گونه مشابه‌ای از  هم‌گرایی گرانشی (gravitational lensing) زمانی اتفاق می‌افتد که نور از درون حفره‌ای با چگالی کمتر از میانگین عبور می‌کند. یافته استاندارد پیش‌بینی می‌کند که این نواحی کم جرم٬ تاثیر کوچکی بر نور کهکشان‌ها دارند٬ اما محاسبات جدید در Physical Review Letters نشان داده که حفره کیهانی تاثیرات زیادی بر نور کهکشان‌ها می‌گذارد (آن‌ها را روشن‌تر می‌کند)٬ به طوری که سیگنال مربوط به هم‌گرایی استاندارد را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این نتایج می‌تواند بر توصیف بررسی‌های نجومی بزرگ مقیاس تاثیر بگذارد.

منجم‌ها با اندازه‌گیری هم‌گرایی گرانشی٬ می‌توانند جرم جسم گرانشی را به‌دست ‌آورند و یا چگالی جرم را در یک مسیر مشخص تخمین بزنند. بیشترین علت این هم‌گرایی مربوط به نواحی با تمرکز بالای جرم بوده است٬ اما نور می‌تواند با عبور از حفره‌های کهکشان که تمرکز جرم در آن بسیار کم است نیز٬ تحت تاثیر قرار بگیرد. اندازه حفره‌ها‌ی بین کهکشانی بین ده تا صد سال نوری است٬ که جمعاً بیش از نیمی از حجم کیهان را اشغال می‌کنند. مدل‌های پیشین هم‌گرایی گرانشی٬ تنها جنبه‌ی خمیده شدن نور را تحت تاثیر حفره در نظر می‌گرفتند. که این پدیده باعث می‌شود تا جسم زمینه٬ کوچکتر (و تا حد کمی کم نورتر ) از مقدار واقعی به نظر آید.

زیستزو بولیکو (Krzysztof Bolejko) و هم‌کارانش از دانشگاه سیدنی در استرالیا  محاسبات دقیقی بر روی هم‌گرایی از حفره انجام دادند. در تجزیه تحلیل کامل نسبیتی٬ آن‌ها تاثیر افزایش طول موج را درنظر گرفتند. این پدیده به این علت اتفاق می‌افتد که حفره‌ها در کل سریع تر از جهان منبسط می‌شوند. انتقال به سرخ اضافی که در داده‌ها در نظر گرفته شده٬ منجر به تخمین فاصله‌ی اجسامی شده است که نزدیک به نواحی دور حفره قرار دارند. بنابراین آن‌ها روشن‌تر از حد انتظار به نظر می‌رسند. نویسندگان این مقاله فکر می‌کنند که تأثیرات حفره باعث می‌شود تا بتوان برخی از ناهمسانی‌های آماری را در یافته‌های مربوط ابرنواختر توضیح داد.

psi.ir

جمعه ها از پی هم میگذرند ....

مدرک تحصيلي انيشتن را ببينيد! + عکس

 

مدرک تحصيلي انيشتن را ببينيد!

 

 

+ عکس در ادامه مطلب

ادامه نوشته

نظریه انشتین در سایه تردید! (آزمون مشهورترین فرمول فیزیک در فضای دوردست)

یک فیزیکدان دانشگاه آریزونا مدعی است که درستی یا نادرستی فرمول E=mc2 انیشتین بستگی به مکان قرار گرفتن شیء در فضا دارد.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، آندری لبد، جامعه فیزیک را با ارائه ایده جدید خود به هیجان آورده است.

این ایده هنوز در مراحل آزمایشی قرار دارد و بر این مبناست که درستی یا نادرستی فرمول E=mc2 انشتین بستگی به مکان قرار گرفتن شیء در فضا دارد.

ادامه نوشته

بزرگترین ساختار جهان کشف شد/ چالشی برای اصل کیهان شناسی انیشتین

ستاره شناسان بریتانیایی بزرگترین ساختار کیهانی را کشف کرده اند که عبور از آن به 4 میلیارد سال نوری زمان نیاز دارد و اصل کیهان شناختی را به چالش می‌کشد.

به گزارش خبرگزاری مهر، بزرگترین ساختار کیهانی، یک گروه بزرگ اختروش است که از اختروشها تشکیل شده است.

اختروش یا کوازار یک هسته فعال به شدت نورانی و دوردست محسوب می شود که متعلق به یک کهکشان جوان است.

اختروش‌ها پیشتر به عنوان منابع انرژی الکترومغناطیسی شامل امواج رادیویی و نور مرئی با انتقال به سرخ زیاد شناخته می‌شدند که به ستاره ها شبیه بودند باوجود بحث‌های مختلف بر سر وجودیت این شی آسمانی همگی دانشمندان به یک توافق علمی رسیدند که یک اختروش هاله متراکم شده ماده‌ است که ابر سیاه چاله یک کهکشان جوان را احاطه کرده ‌است.

اختروشها دارای کاربردهای زیادی هستند، برای مثال در تعیین سرعت چرخش زمین و تهیج‌های آن کاربرد دارند. در مباحث ژئودزی از این امکان جهت اندازه گیری فواصل بسیار بلند با دقت میلیمتری و تعیین تهیج مدار چرخش زمین استفاده می‌کنند.

این گروه خاص به قدری بزرگ است که نظریه مدرن کیهان شناسی را به چالش می کشد.

دکتر راجر کلاوز از موسسه جرمیا هوراکس دانشگاه مرکز لانکشایر که ریاست این تحقیقات را برعهده داشته اظهار داشت: درحالی که ارائه اندازه عمق این گروه بزرگ اختروشی بسیار دشوار است، اما ما می توانیم بگوئیم که این بزرگترین ساختاری است که تاکنون در تمام کهکشان مشاهده شده است.

وی افزود: بزرگی این گروه بزرگ اختروش به قدری زیاد است که ما از کشف میزان آن هیجان زده شدیم، نه فقط برای این که بزرگی آن با درک کنونی ما از جهان متفاوت است، بلکه به این علت که برخلاف تصورات پیشین ما جهان متحدالشکل و یکسان نیست.

از سال 1982، دانشمندان به این مسئله پی برده بودند که اختروشها تمایل دارند در دسته ها و یا ساختارهایی بسیار بزرگی جمع شوند و گروه های بزرگ اختروش را تشکیل دهند اما تاکنون دانشمندان گروهی با این عظمت را مشاهده نکرده بودند.

دکتر کلاوز اظهار داشت: عبور با سرعت نور از میان این گروه بزرگ اختروش 4 میلیارد سال نوری زمان نیاز دارد. اهمیت این کشف نه تنها به علت اندازه آن بلکه بدین علت است که این اکتشاف اصل کیهان شناختی را که از زمان انیشتین مورد قبول واقع شد را زیر سوال می برد.

وی اضافه کرد که این گروه تحقیقاتی به دنبال موارد مشابه بوده است تا چالش این مسئله بیشتر شود و بتوان این پدیده جذاب را بیشتر مورد بررسی قرار داد.

نظریه مدرن کیهان شناسی براساس کار آلبرت انیشتین بوده و به فرض اصل کیهان شناختی متکی است. همه جای جهان در مقیاس‌های بزرگ مانند هم است. همگن و همسانگرد بودن جهان می گوید که زمین جایگاه ویژه‌ای در عالم ندارد و در مقیاس‌های خیلی بزرگ، جهان یکنواخت است.

برای درک بهتر باید گفت که کهکشهان راه شیری ما از نزدیکترین همسایه خود یعنی کهکشان آندرومدا 2.5 میلیون سال نوری فاصله دارد.

همه خوشه های کهکشانی عرضی معادل 6 تا 10 میلیون سال نوری دارند اما گروه های بزرگ اختروش می توانند 650 میلیون سال نوری یا بیشتر داشته باشند.

اگرچه براساس اصل کیهان شناختی و نظریه مدرن کیهان شناسی، محاسبات نشان می دهد که کارشناسان فیزیک نجومی نباید ساختاری بزرگتر از 1.2 میلیارد سال نوری پیدا کنند.

این درحالی است که اکتشاف جدید دکتر کلاوز ابعاد جدیدی از این مسئله را به نمایش می گذارد، این ساختار در کمترین میزان خود 1.6 میلیارد سال نوری عرض و در بیشترین میزان 4 میلیارد سال نوری عرض دارد. این مقیاس 1650 برابر بزرگتر از فاصله راه شیری تا آندرومدا است.

خبرگزاری مهر

"کف کوانتومی" هدف یک آزمایش ساده‌

یک محقق آزمایش ساده‌ای را پیشنهاد داده است که با استفاده از آن می‌توان اثرات گرانش کوانتومی از جمله "کف کوانتومی" را که تنها در مقیاس‌های طولی بسیار کوچک از مرتبه طول پلانک خودشان را نشان می‌دهند مورد بررسی و مشاهده قرار داد.

آن‌طور که یاکوب بکنشتاین می‌گوید، می‌توان یکی از بزرگترین چالش‌های فیزیک امروز (یافتن شواهدی برای گرانش کوانتومی) را به کمک یک آزمایش رومیزی ساده از پیش رو برداشت. بکنشتاین که به دلیل مطالعاتش بر روی ترمودینامیک سیاهچاله‌ها به خوبی شناخته شده است، به تازگی پیشنهادی را مبنی بر بررسی اثرات «کف کوانتومی» با استفاده از فوتون‌های منفرد مطرح نموده است. کف کوانتومی که نخستین بار در سال 1955 توسط فیزیکدان آمریکایی جان ویلر (John Wheeler) معرفی شد، اثری است که در مقیاس‌های بسیار کوچک یعنی در شرایطی که افت و خیزهای کوانتومی ساختار فضا-زمان را تحت تاثیر قرار می‌دهند، ظاهر می‌شود.

عکس بزرگ در ادامه مطلب ...

ادامه نوشته

نور خودش را در انحناهای دایره‌ای خم می‌کند + عکس

پژوهشگران موفق شده‌اند در آزمایش‌هایی باریکه‌ی نور را خم کنند. این نتیجه کاربردهای زیادی از جمله در پزشکی دارد.

۵ سال پیش فیزک‌دانان نشان دادند انتشار انواع خاصی از باریکه لیزری می‌توانند در فضای آزاد مسیر‌های خمیده را دنبال کنند. این چنین رفتار غیر منتظره‌ای می‌تواند کاربرد‌های زیادی داشته باشد؛ از کاربرد برای نانو ذرات تا نابودی تومورهایی که دسترسی به آن‌ها دشوار است. اما قبل از آنکه این پدیده عجیب بتواند مفید واقع شود محققان با چالشی روبرو شدند که چطور نور را در زوایای به اندازه کافی بزرگ خم کنند تا بتواند مفید باشد. اکنون دو گروه مستقل این مشکل را حل کرده‌اند. در راستای همین پژوهش آن‌ها ادعا می‌کنند که خمش صوت و دیگر انواع امواج می‌تواند در آینده ممکن باشد.

 

ادامه نوشته

کیلوگرم، سنگین‌تر شد!!!

 

  دانشمندان دانشگاه نیوکاسل در پژوهشهای جدید خود دریافتند که استاندارد بین‌المللی کیلوگرم که واحد بنیادی جرم را تعریف می‌کند، از زمان ابداع آن در قرن 19 میلادی در اثر آلودگی‌های سطحی، به میزان کمتر از 100 میکروگرم سنگین‌تر شده است.

 

ادامه نوشته